Een zalige Kerst!

Lieve vrienden, 

Het regent pijpenstelen, ons huisje loopt stilaan leeg, gedachten gaan uit naar familie en vrienden... maar ondanks dit alles is het ook hier bijna Kerstmis! Het wordt dit jaar een speciale Kerst, anders dan alle anderen. Door het in een vreemd land te beleven valt het me namelijk op hoezeer Kerstmis een familie- en traditiegebeuren is. Elk land, en daarenboven elke familie, heeft zo zijn eigen gewoontes om dit feest van licht, vreugde en liefde samen te vieren. Dat is althans wat onze vele gesprekken hierover hier in huis ons leren. Heel interessant en verrijkend te horen hoe verschillend mensen dit kunnen vieren: verschillend en tegelijkertijd een in de boodschap die ze hiermee belichamen. Ik weet niet meer waar, maar las een van de voorbije dagen de volgende gedachte, die me diep raakte. Wat ziet God wanneer Hij vandaag naar de wereld kijkt? In welke wereld wil Hij werkelijk aanwezig zijn? Wel, als ik denk aan al die families, vrienden en zelfs onbekenden die op kerstdag verenigd zijn, dan denk ik dat God wel even glimlacht en oprecht gelukkig is met dit hoopvolle beeld... En dan kan ik de gedachte in deze popsong enkel ten volle beamen: "I wish it could be Christmas every day!"

Ik wens jullie allen dan ook een dergelijke Kerst toe, waarin je mag genieten van elkaars aanwezigheid, gedragen door de liefdevolle aanwezigheid van een pasgeboren Kind in ons midden! 

Hoe ga ik mijn Kerst hier vieren? Wel, ik heb nog een halve dag werk te gaan, en dan is het ook voor mij even kerstvakantie, dan ben ik vrij tot en met de 1e januari! :-) Ik kijk hier echt naar uit: net zoals al mijn collega's voel ik echt dat het tijd is om er even helemaal uit te zijn, om even de knop te kunnen omdraaien. Wat best moeilijk is, wetende dat velen van onze clienten een minder vreugdevolle, of zelfs helemaal geen, Kerst zullen hebben. Maar we hebben het allemaal nodig, om er in het nieuwe jaar weer volledig te kunnen invliegen! Dus ik troost mij met de gedachte dat het in die zin ook hen ten goede komt...

Maar goed, maandagnamiddag vertrek ik dan samen met mijn enige huisgenoot die ook hier blijft naar de universitaire parochie, waar we een paar dagen zullen logeren en de kerstdagen doorbrengen met de jezuiet die dit runt, en met alle studenten die niet naar huis gaan. We hebben geen idee wat er op het programma staat, afspraken maken lijkt nogal moeilijk, maar hopen daar mooie dagen te beleven! We zijn in elk geval al heel erg dankbaar voor de uitnodiging die we kregen, dat we daar zomaar mee Kerst mogen gaan vieren. Daarna zullen we een paar dagen thuis zijn, en enkel leuke, kerstachtige dingen doen, hebben we onszelf beloofd! Zo plannen we naar de cinema te gaan, een dagje de bergen in te trekken, gezelschapsspelletjes te spelen, een aantal mensen uit te nodigen, films te kijken, ... Allemaal ontspannende dingen, die op het eerste zicht zo banaal lijken, maar waar we anders niet echt tijd voor hebben, dus nu eigenlijk echt naar uitkijken. De 31e trekken we dan tenslotte nog voor 2 dagen naar Liverpool waar we onze co-gemeenschap van JVC-vrijwilligers gaan opzoeken, om met z'n zessen het nieuwe jaar in te gaan. 

Zoals ik dus al zei: een Kerst heel anders dan de andere, maar eentje die ik zeker niet snel zal vergeten, en die me veel verrassingen en mooie momenten zal opleveren denk ik.
Laat me tenslotte afsluiten met de volgende kerstreflectie die ik de voorbije week tegenkwam bij het opstellen van de bibliotheek voor Boaz. Ze raakte me diep, vooral wanneer je weet dat de vorm van het document echt waarheidsgetrouw is. Ik heb ondertussen heel wat dossiers gelezen, en dit is effectief de wijze waarop een asielaanvraag wordt geweigerd. Het is op basis van dergelijke redenen dat een afwijzing wordt gebaseerd. Als je het mij vraagt: vreselijk en onmenselijk. 

Veel liefs,
waarschijnlijk pas terug volgend jaar!

Benedicte

Although not quite on the scale of Wikileaks, Free Movement can today publish a confidential leaked document from the UK Government. It is entirely in keeping with the traditional Home Office practice of bundling as many immigrants out of the country during public holidays (“Your lawyer is on holiday? Shame…”). More similar documents for other major figures have been promised for after Christmas by the same source.

Dear Jesus,

You have applied for asylum in the United Kingdom and and asked to be recognised as a refuge under the 1951 Convention Relating to the Status of Refugees (Geneva Convention) on the basis that it would be contrary to the United Kingdom’s obligations under the Geneva Convention for you to be removed from or required to leave the United Kingdom. You claim to have a well founded fear of persecution in Palestine. Your application has not been considered by the Secretary of State personally but by an official acting on his behalf.

In your interview you had difficulty explaining the reasons you claim to have suffered persecution. You claim to have suffered persecution because you are descended from David. In the alternative it is because you are the son of God. It is noted that in your screening interview you named Joseph and Mary as your parents. You also claim to have suffered persecution because of your preaching activities.

It is considered that even the basic personal information you have provided about your family is inconsistent and therefore casts doubt on your entire claim. It is further noted that you have failed to provide birth certificates or other documents that might be expected to prove you are descended from David or that you are the son of Mary, Joseph and/or God. While it is accepted that asylum seekers may have difficulty producing documentary proof, you claim to have 11 close supporters who could easily send you such documents.

Because of your family background you claim to have narrowly avoided being killed soon after birth when a local warlord called Herod ordered the slaughter of the innocents. It is noted that some country information sources confirm that such an event took place. However, your claim to be the intended victim is rejected. If you had been the intended victim and Herod was as powerful as you claim then you would be dead by now. It is implausible that you could have escaped in the way that you claim. This aspect of your account is rejected as being implausible.

It is noted that you and your family fled Herod’s territory. If you were a genuine refugee you would have claimed asylum in the first safe country. This casts further doubt on the veracity of your claim.

You claim to have been involved in a number of extremely implausible events, including walking on water and moving a very large boulder while technically dead. Your representative, a qualified and accredited Church of England adviser, submitted that these miracles are allegorical and are in fact complex metaphors. It is noted that you make no such claim yourself. These aspects of your claim are rejected and undermine your general credibility. It is noted that you claim that these events exacerbated your persecution. As the events are rejected, so too is your claim to have been persecuted because of

them.

It is noted that you claim to have travelled to the UK on a previous occasion with Joseph of Arimathea. As your representative conceded the dates simply do not add up. Further, if you had travelled to the UK previously you have not explained why you did not claim asylum previously. If you were genuinely in fear of your life because of your family background it is reasonable to have expected you to claim asylum at the earliest opportunity. This casts further doubt on the veracity of your claim.

It is further noted that your fear is of the Pharisees. They appear to be non-state actors. It is therefore considered reasonable that you relocate within Palestine. Further, it is considered that you have failed to avail yourself of the protection of the local authorities and therefore that you will have a sufficiency of protection if you are returned. You claim that Pilate ‘washed his hands’ of you but this does not indicate an inability on the part of state authorities to offer protection, the test established by the case of Horvath.

Your claim for asylum is rejected. You are requested to leave the UK. If you do not leave voluntarily your departure will be enforced.

Yours etc

Happy Christmas all, and see you again in the New Year, I hope.

Als er licht zou zijn, zou je het zien?

Lieve vrienden,

Je kan er hier niet langer om heen: Kerstmis is in het land!  Ik dacht dat we in Belgie best goed waren in de (excuses voor het woordgebruik) ´uitbuiting´ van Kerstmis, maar... het is echt nog niets vergeleken met het hele gebeuren hier! Het blijft me telkens weer verbazen, hoe Kerstmis hier echt "a big deal" is, ongelooflijk! Kerstbomen worden hier al begin december tevoorschijn getoverd, eind november gaan de kerstlichten aan in de hele stad, met een officiele ceremonie, zelfs op gewone weekdagen zijn de kerstmarkten bijna niet toegankelijk wegens de overvloed aan kerstshoppers, en overal, ja echt overal, klinken kerstliederen. 

Op het eerste zicht een ver doorgedreven commercialisering en afvlakking van de eigenlijke betekenis van Kerstmis. En toch... hoe vreemd het ook mag klinken, ben ik daar niet zo zeker van. Ik moet namelijk toegeven dat ik nog nooit zo sterk naar kerstmis heb toegeleefd, en me nog nooit zo bewust ben geweest van het wonder van deze gebeurtenis als hier dit jaar. Naast de maand van de kerstmarkten is december hier namelijk ook de maand van de ´Christmas Carols´. En lieve vrienden... dat is een fantastische uitvinding! Ik geef het hier niet al te snel en al te vaak toe aan mijn Britse vrienden, maar dit is echt iets dat we in Belgie missen, en waar ik mijn Britse vrienden heel dankbaar voor ben! De hele maand lang kan je in alle mogelijke kerken verschillende ´Carol services´ bijwonen, zelfs tijdens de lunchpauze als je werk je dat toelaat. Een dergelijke dienst bestaat hoofdzakelijk uit kerstliederen, die door een koor en orkest worden gezongen. Maar, en dat is net het mooie en overweldigende aan dit hele gebeuren: het is geen concert, maar een dienst, wat betekent dat je ook als ´bijwoner´ echt meezingt, en liefst nog uit volle borst! Ik wist echt niet wat er gebeurde toen ik dit vorige zondag voor het eerst ervaarde. Zo overweldigend, zo vreugdevol! Iedereen staat ook recht tijdens het zingen van deze liederen, in een heel respectvolle sfeer. De bisschop formuleerde duidde dit heel mooi tijdens de dienst: we staan recht want we zijn hier niet voor onszelf, maar voor God, en hebben Hem vanavond niets anders aan te bieden dan onze stem en ons gezang. Eenvoudig, en toch zo sterk! En af en toe wordt dit dan onderbroken door een bijbellezing, een gebed, een homilie of een korte gedachte. Dit maakt het tot niets anders dan een anderhalf uur lange meditatie op, en viering van, het hele kerstgebeuren. Echt de moeite! Zoveel zelfs dat ik mezelf na de eerste dienst beloofde om er zoveel mogelijk bij te wonen. :-) Voorlopig staat de teller op twee, maar ik hoop er hier nog wat aan toe te voegen de komende week. De tweede was in zekere zin nog betekenisvoller dan de eerste: het was een dienst ´by candlelight´. Niet alleen werd daar gezongen over Christus als licht van de wereld, het werd er ook heel visueel verbeeld...

Ik wil jullie dan ook graag om af te sluiten enkele gedachten meegeven die mij in deze diensten geraakt hebben en mij de voorbije week hebben beziggehouden. 

-Ik was me nog nooit zo bewust geworden van dit feit: Christus kwam in de wereld als een vreemdeling, een ´refugee´. Er was geen plaats voor Hem in de herberg, Hij werd overal geweigerd. De realiteit hiervan raakt me waarschijnlijk zo hard dit jaar door mijn werk hier. De treffende gelijkenis met de situatie van al onze clienten overviel me... Ze zijn niet welkom, niet in hun eigen land, en niet in het land waar ze hoopten hun toevlucht te vinden. Overal verworpen worden, we kunnen het ons alleen maar proberen voor te stellen, maar de impact ervan overstijgt elke verbeelding denk ik. Maar vanuit het contact met onze clienten, met deze realiteit, voel ik enkel nog meer dankbaarheid voor het mysterie van kerstmis. Dit alles heeft Hij doorstaan om ons verlossing te brengen... 

-Voor wie de hele commercialisering wat op de heupen begint te werken, is deze gedachte wel mooi. Ook al kunnen velen overdrijven met hun kerstversiering, ze brengen wel letterlijk het licht in de wereld... 

-Tenslotte nog twee vragen die ons gesteld werden tijdens de dienst, en die me heel sterk bijblijven... 

 "Als er licht zou zijn in je leven, zou je het zien?"

"Als er een God is die je begrijpt, zou je Hem dat toelaten?"

Twee zinvolle vragen denk ik in de voorbereiding naar Kerstmis!

Tot volgende week vrienden, ik kijk met jullie uit naar het licht!

Benedicte

Ps: Hier een aantal van mijn favoriete carols, om jullie een beetje in de sfeer te laten komen! :-) Luister ook vooral naar de tekst!

http://www.youtube.com/watch?v=7eBPil1Ep5Q

http://www.youtube.com/watch?v=fPPRtLZ-amc

http://www.youtube.com/watch?v=8xgyfXP96mA

En de Sint bracht... the Guardian Charity Award!

Lieve vrienden, 

Op deze zondagmorgen stuur ik jullie koude groeten uit Manchester! Het is hier nog niet aan het sneeuwen, maar wel al bitter koud. Hebben jullie daar al sneeuw? Stuur ze dan maar door, ik wacht er op! :-)

Ongelooflijk hoe snel de dagen en weken hier voorbij vliegen. Ik heb het gevoel hier nog maar net te zijn, en toch zijn er al 3 maanden voorbij! Tegelijkertijd begin ik stilaan wel de uitdaging van de doorzetting te voelen. De eerste weken en maanden is alles nieuw, spannend en geweldig. Maar de echte uitdaging begint maar wanneer het nieuwe er wat af is, en de routine haar weg begint te vinden... Zo worstelde ik deze week wat met mijn rol als vrijwilliger in de organisatie. Het is soms best frustrerend om deze positie in te nemen: voortdurend alles moeten vragen, weinig zelf kunnen beslissen, gewoon uitvoeren wat men van je vraagt, en taken toegewezen krijgen die op het eerste zicht weinig zinvol zijn. Dit voor een tijdje volhouden is best haalbaar, maar ik begin nu de waarde en de uitdaging van de lengte van ons programma te zien. Het is de kunst om ook daar waar het niet meer zo nieuw en uitdagend is, toch elke dag weer het mooie te kunnen zien en de zin ervan te ontdekken!

Maar geen nood, er blijven toch steeds verrassingen en mooie momenten op mijn pad komen! Het hoogtepunt van deze week was zeker en vast de komst van de Sint. Samen met een huisgenootje had ik er mijn missie van gemaakt om zowel hier in huis als op het werk de Sint bekendheid te geven! Want het kan heel stom klinken, maar het deed me echt hel raar om heel die sfeer van Sinterklaas te missen. Voor het eerst miste ik echt een beetje ons Belgenlandje... Dus heb ik het dan maar zelf in handen genomen en overal Sint gespeeld! We hebben ons echt geamuseerd: alle winkels afgegaan om te proberen het traditionele 'Sint-snoepgoed' te vinden, brieven schrijven in naam van de Sint om hen te vragen hun schoen te zetten, en dan de dag zelf het huis en het bureau op het werk vullen en versieren met lekkers. En vooral: telkens het hele verhaal en de hele traditie van de Sint uitleggen. Ik voelde me weer kind, maar beleefde er plezier aan!

Maar het mooiste moment kwam maar 's avonds, toen we weer thuiskwamen van het werk. We hadden er al heel de week zoveel over gesproken, dat onze Britse huisgenoten begrepen hadden hoe belangrijk dit was voor ons, en hoe jammer we het vonden dat het hier niet gevierd werd. Dus hadden ze ons als verrassing een cadeautje gekocht van de Sint! Dat gebaar vond ik echt zo mooi, het heeft me diep geraakt! Niet het cadeau zelf, maar het feit dat ze zo aan ons gedacht hadden, en hiermee toonden dat ze begrepen hadden hoe belangrijk het was voor ons. Dit was voor mij een staaltje van echt gemeenschapsleven! :-)

En hoewel de Sint hier gewoonlijk geen tussenstop houdt, heeft hij dit jaar voor Boaz toch wel speciaal zijn best gedaan... Dinsdag werden we officieel uitgeroepen tot een van de 5 winnaars van the Guardian Charity Awards 2012! We wisten het zelf al een tijdje, maar moesten het stil houden tot de officiele uitreiking die dinsdag plaatsvond. Een delegatie collega's was hiervoor uitgenodigd op een officiele ceremonie in Londen. De award wordt jaarlijks uitgereikt aan kleine organisaties die volgens the Gaurdian een belangrijke bijdrage leveren aan de samenleving, en in het bijzonder aan mensen in nood. Voor Boaz is dit een belangrijke erkenning, en een mooie kans om meer bekendheid te verwerven over het hele land. The Guardian kwam hiervoor zelfs filmen op onze werkvloer, dit filmpje kan je hier bekijken: 

http://www.guardian.co.uk/charity-awards/video/boaz-trust-charity-awards-winner-2012-video. 

Zo krijg je een idee van wie mijn collega's zijn, en zelfs 2 van onze clienten! We hopen allemaal dat dit positieve effecten zal hebben, en Boaz zal helpen om te blijven groeien en te blijven vechten voor onze clienten. Ze verdienen het!

Veel liefs!

Benedicte

My work at Boaz

Lieve vrienden, 

Warme groeten uit het koude Engeland! Ook hier is het beginnen vriezen, voorlopig nog zonder sneeuw, maar wel al aangekondigd... Wat apprecieer ik des te meer al wat warm is deze dagen! :-) 

Hopelijk kan ook onderstaande tekst wat hartverwarmend werken, het schrijven ervan werkte in elk geval vor mij op deze manier. JVC vroeg mij iets te schrijven voor hun nieuwsbrief over het werk dat ik doe, en ik moet zeggen dat het mij echt geholpen heeft om opnieuw te beseffen hoe dankbaar ik ben deel te mogen uitmaken van dit team, en gewoon dit werk te mogen doen. Of hoe een stap terugzetten je soms echt kan helpen om weer het totale plaatje te zien, en de waarde van de dingen te ontdekken...

Liefs!

Benedicte

To me my work at Boaz Trust can only be described as a gift: one of the most beautiful ones that I ever received. As Boaz Trust serves destitute asylum seekers I find here a great opportunity to explore and live the value of social justice. Every day again I enter the office with a smile on my face: feeling and breathing the air of a place where humanity reigns is such a blessing. At Boaz the clients are not just asylum seekers, but brothers and sisters, sharing the same humanity.

I will not deny that it can be very tough at times: you come across the most horrible stories of torture and inhumanity. More than once I struggled with the feeling 'that I really can not do this'. But precisely in these moments Boaz teaches me the most, by the way that all things here are grounded in faith and trust in God. Working here is for me therefore a gift, that makes me grow in faith, hope and love.

First of all it are I think the clients themselves who teach me what it means to really love and be loved. As I sit most of the time at the reception of the organisation I have lots of contacts with the clients. It is so beautiful and heart-warming to see how the bond of trust is growing. I try to make them feel welcome when they enter the door of the office, but I realize that often they give me so much more in return... a spontaneous hug, or some words right from the heart can really make my day!

How strange it may sound: beside that I even experience a lot of hope at this placement. I can only admire the power, the strength and the hope of our clients. Although I know that their experience goes beyond all imagination I often try to realize what they are going through: horrible experiences of persecution and torture in their home countries, having to leave all family and friends behind, being refused in a country where they had hoped being welcome, living in destitution, in a constant fear and uncertainty about their future, … When I see them, despite all this, still smiling and enjoying themselves during our activities, it makes me strongly believe that nothing is impossible if you have hope...

...and faith. Facing such inhumanity is a challenge of faith, but so much more a gift! I experience here every day that where there seems nothing but powerlessness left- no family, no home, no future- God is even more strongly present. I see this happening in our clients, but within the team as well. We start every day with a prayer, to ask for Gods presence, strength and love for the events of the present day. However powerless we still feel, we then can have trust, because it is not longer only we at work, but His power through us...

For this amazing gift of faith, hope and love:

thank you Boaz! :-)