Lieve vrienden,
Op deze zondagmorgen stuur ik jullie koude groeten uit Manchester! Het is hier nog niet aan het sneeuwen, maar wel al bitter koud. Hebben jullie daar al sneeuw? Stuur ze dan maar door, ik wacht er op! :-)
Ongelooflijk hoe snel de dagen en weken hier voorbij vliegen. Ik heb het gevoel hier nog maar net te zijn, en toch zijn er al 3 maanden voorbij! Tegelijkertijd begin ik stilaan wel de uitdaging van de doorzetting te voelen. De eerste weken en maanden is alles nieuw, spannend en geweldig. Maar de echte uitdaging begint maar wanneer het nieuwe er wat af is, en de routine haar weg begint te vinden... Zo worstelde ik deze week wat met mijn rol als vrijwilliger in de organisatie. Het is soms best frustrerend om deze positie in te nemen: voortdurend alles moeten vragen, weinig zelf kunnen beslissen, gewoon uitvoeren wat men van je vraagt, en taken toegewezen krijgen die op het eerste zicht weinig zinvol zijn. Dit voor een tijdje volhouden is best haalbaar, maar ik begin nu de waarde en de uitdaging van de lengte van ons programma te zien. Het is de kunst om ook daar waar het niet meer zo nieuw en uitdagend is, toch elke dag weer het mooie te kunnen zien en de zin ervan te ontdekken!
Maar geen nood, er blijven toch steeds verrassingen en mooie momenten op mijn pad komen! Het hoogtepunt van deze week was zeker en vast de komst van de Sint. Samen met een huisgenootje had ik er mijn missie van gemaakt om zowel hier in huis als op het werk de Sint bekendheid te geven! Want het kan heel stom klinken, maar het deed me echt hel raar om heel die sfeer van Sinterklaas te missen. Voor het eerst miste ik echt een beetje ons Belgenlandje... Dus heb ik het dan maar zelf in handen genomen en overal Sint gespeeld! We hebben ons echt geamuseerd: alle winkels afgegaan om te proberen het traditionele 'Sint-snoepgoed' te vinden, brieven schrijven in naam van de Sint om hen te vragen hun schoen te zetten, en dan de dag zelf het huis en het bureau op het werk vullen en versieren met lekkers. En vooral: telkens het hele verhaal en de hele traditie van de Sint uitleggen. Ik voelde me weer kind, maar beleefde er plezier aan!
Maar het mooiste moment kwam maar 's avonds, toen we weer thuiskwamen van het werk. We hadden er al heel de week zoveel over gesproken, dat onze Britse huisgenoten begrepen hadden hoe belangrijk dit was voor ons, en hoe jammer we het vonden dat het hier niet gevierd werd. Dus hadden ze ons als verrassing een cadeautje gekocht van de Sint! Dat gebaar vond ik echt zo mooi, het heeft me diep geraakt! Niet het cadeau zelf, maar het feit dat ze zo aan ons gedacht hadden, en hiermee toonden dat ze begrepen hadden hoe belangrijk het was voor ons. Dit was voor mij een staaltje van echt gemeenschapsleven! :-)
En hoewel de Sint hier gewoonlijk geen tussenstop houdt, heeft hij dit jaar voor Boaz toch wel speciaal zijn best gedaan... Dinsdag werden we officieel uitgeroepen tot een van de 5 winnaars van the Guardian Charity Awards 2012! We wisten het zelf al een tijdje, maar moesten het stil houden tot de officiele uitreiking die dinsdag plaatsvond. Een delegatie collega's was hiervoor uitgenodigd op een officiele ceremonie in Londen. De award wordt jaarlijks uitgereikt aan kleine organisaties die volgens the Gaurdian een belangrijke bijdrage leveren aan de samenleving, en in het bijzonder aan mensen in nood. Voor Boaz is dit een belangrijke erkenning, en een mooie kans om meer bekendheid te verwerven over het hele land. The Guardian kwam hiervoor zelfs filmen op onze werkvloer, dit filmpje kan je hier bekijken:
http://www.guardian.co.uk/charity-awards/video/boaz-trust-charity-awards-winner-2012-video.
Zo krijg je een idee van wie mijn collega's zijn, en zelfs 2 van onze clienten! We hopen allemaal dat dit positieve effecten zal hebben, en Boaz zal helpen om te blijven groeien en te blijven vechten voor onze clienten. Ze verdienen het!
Veel liefs!
Benedicte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten