What would it be, celebrating Christmas with “strangers”?

Lieve vrienden,

Eerst en vooral aan heel gelukkig nieuwjaar! Dat je in het komende jaar in groot en klein, wat het ook mag zijn, vreugde, leven en vervulling mag vinden... laat dat mijn wens voor je zijn!

Na een kleine onderbreking ben ik er weer, 'met meer weer' zou Frank Deboosere zeggen :-), maar ik zal het bij meer nieuws houden. Ik ben niet naar Belgie terruggekeerd voor de kerstperiode, maar had wel een weekje verlof, dus besloot ik ook even de blog wat rust te gunnen. En ik geef het graag toe: die week heeft veel deugd gedaan! Een week even wat anders kunnen doen, jezelf rust gunnen en uit de routine stappen: het helpt alles in perspectief plaatsen. Het was ook mijn eerste Kerst in het buitenland, ver van familie en vrienden. Een hele ervaring moet ik zeggen! Het doet je zeker de waarde van familie beseffen, en voelen hoe graag je ze ziet (dank je wel lieve familieleden, dit is voor jullie!). Maar tegelijkertijd kan je hieronder lezen hoe ik door hier te zijn dit jaar precies de betekenis van Kerst echt ten volle beseft en beleefd heb. Ik had weinig keuze: als het niet om familie draait, niet om hopen cadeau's of oneindige feestmalen, waarrond dan wel? Lees maar even mijn korte efelectie hierrond die ik schreef voor de nieuwsbrief van de chaplaincy (universiaire parochie) waar ik samen met een gemeenschapsgenootje voor 5 dagen verbleef, uitgenodigd door father Tim sj. 

What would it be, celebrating Christmas with “strangers”?

What would it be, sharing your Christmas meal with 12 different nationalities?

What would it be, being gathered together only by the love of this new born child?

Until two weeks ago these questions sounded almost like dreams to me. But celebrating Christmas at the Chaplaincy they became reality, so that I can assure you know: it is possible...

It was my first Christmas abroad, far away from family and the ones I love. Although it was an important part of my JVC-experience (Jesuit Volunteer Community) for me, approaching Christmas I had mixed feelings about it. Therefore the invitation of father Tim to celebrate it with the international students at the chaplaincy was a beautiful gift. It is only when you are yourself a “stranger”, in a foreign country, that you start to really understand the importance and the meaning of hospitality. Working this year in charities that serve asylum seekers makes us all the more reflecting on this issue, and so did the message of Christmas this year. Christ Himself was born as a stranger, He knows what it is to be rejected and not welcome. Or to state it differently: at that time the world was not ready to welcome Him. Maybe this is then the big question of Christmas: are we now ready to welcome Him? Am I ready to open my heart and welcome Him?

Being altogether around the table, sharing a delicious British Christmas meal, wishing each other a Merry Christmas in so many different languages, I felt Christ's love and presence amongst us. I felt that He wants to be with us, if only we are ready to welcome Him. So after this experience this would be my answer on the previous question: at certain places the world is ready, and He is really present amongst us today. Is that not an amazing Christmas present, the most hopeful one we could imagine?

Christmas at the chaplaincy taught me that yes we can live, celebrate and share together, and yes we can be really brothers and sisters. If only we wants it, if only we are ready to welcome a stranger, whoever that might be...

Dank je father Tim en al onze vrienden daar aanwezig. Deze Kerst zal ik niet gauw vergeten...

Ik kan alleen maar hopen dat jullie daar even mooie momenten hebben mogen beleven, hoe, waar en met wie dat ook moge geweest zijn. Je ziet dat dat uiteindelijk niet het belangrijkste is... 

Mijn gedachten gaan uit naar jullie allen: veel liefs!

Benedicte